دردسرهای یک بازیگر بخاطر تشابه اسمی
تاریخ انتشار: ۲۸ مهر ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۳۴۴۷۹۸۳
رضا یزدانی، بازیگر سینما و تلویزیون درباره ماجرای جالب تشابه اسمی اش با دو تن از افراد فعال در حوزه خوانندگی و کشتی کشورمان گفت.
به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی برنامه، این بازیگر سینما و تلویزیون در برنامه «سلام تهران»، ضمن تشریح فراز و فرودهای بازیگری در شرایط کرونا، روایتگر خاطرهای از تشابه اسم و فامیلی خودش با یک خواننده و کشتیگیر شد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
یزدانی گفت: بسیار پیش آمده که مردم مرا با این دو چهره مطرح عرصه ورزش و هنرمندِ خواننده اشتباه بگیرند. به عنوان مثال یک بار در شبکه مجازی پیامی با این محتوا به بنده ارسال شد: «قهرمان بلند شو، دستتُ بذار روی زانو، تو باید طلا بگیری» که با این پیام، متوجه شدم مخاطب مرا با رضا یزدانی قهرمان کشتی اشتباه گرفته است.
وی افزود: یک بار هم در کنسرتی دعوتِ آقای فتحعلیان بودم و ایشان لطف کردند و بنده را به مهمانان معرفی کردند که در انتهای آن برنامه دو جوان به سمت من آمدند و گفتند دوست داریم کتابی را به شما هدیه بدهیم. من در آن لحظه، شرایط باز کردن کتاب برایم مهیا نبود اما زمانی که کتاب را باز کردم با دست نوشتهای مواجه شدم که حاکی از این امر بود که این دو جوان مرا با رضا یزدانی، خواننده اشتباه گرفتند و آن نوشته این بود «ما عاشق صدای شما هستیم.»
کرونا و سختی هایش
این بازیگر درباره سریال های «زن زندگی و مرد زندگی» و «پدر و پسری» که در شرایط سخت کرونا تولید شد، توضیح داد: ساخت سریال پدر و پسری در روزهای ابتدایی ویروس کرونا بود و با توجه به ناشناخته بودن ویروس، از لحاظ روانی اضطراب داشتیم و این سریال در شرایط بسیار دشوار کار شد.
یزدانی همچنین بیان کرد: در سریال «زن زندگی و مرد زندگی»، شرایط نسبتاً بهتر شده بود. فرهنگ استفاده از ماسک نهادینه شد و با تزریق واکسن کرونا و دیگر تمهیداتِ رعایت بهداشت به صورت فردی و تیمی با فضای مطلوبتری مواجه بودیم.
زنده یاد مهرآوران پشتوانه تیم بود
او ضمن گرامیداشت یاد و خاطر مرحوم عزت الله مهرآوران که در سریال «زن زندگی و مرد زندگی» نقش آفرینی کرد، گفت: زنده یاد مهرآوران از بازیگران دوست داشتنی و خوش خلق و با انرژی کشور ما بود و ما عزیزی را از دست دادیم که جایگزین ندارد. این بازیگر همیشه پشتوانه تیم بودند.
این بازیگر به اولین برخورد خود با مرحوم عزتالله مهرآوران اشاره کرد و گفت: در سریال پدر و پسری اولین بار که سلام کردم ایشان با گرمی پاسخم را دادند و بسیار گرم و صمیمی با من برخورد کردند و در خصوص تئاتر صحبتهای زیادی کردیم که تجربیات خود را در اختیار بنده گذاشتند.
این بازیگر تئاتر و تلویزیون در پایان درباره پرکاری برخی از بازیگران و عدم فعالیت عدهای دیگر، گفت: این جبرِ حرفه بازیگری است و البته این موضوع به ذائقه مخاطب هم ارتباط دارد. باید دید مخاطب چه کسی را بیشتر دوست دارد و چه کسی آنتن را قوی می کند، چه کسی میتواند به تبلیغات کمک کند. از این رو برخی بیشتر کار می کنند و برخی کمتر.
به گزارش ایسنا، برنامه صبحگاهی سلام تهران محصول گروه اجتماعی شبکه پنج سیماست که از شنبه تا پنجشنبه از ساعت ۸ الی ۱۰ صبح روی آنتن می رود.
منبع: عصر ایران
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۳۴۴۷۹۸۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
حرفهای جنجالی بازیگر مشهور که صداوسیما اصلا قبول ندارد
اعتماد نوشت: بهنام تشکر بهتازگی در برنامه «زودیاک» که در شبکه نمایش خانگی پخش میشود، حضور یافته و از بازیگران اصلی است.
گفتوگوی زیر به این مناسبت با او انجام شده است.
دلیل حضورتان در برنامه زودیاک، علاقه به بازی مافیاست یا حضور در یک گیم شو به عنوان یک تجربه متفاوت در قالب تصویر؟
من بازی مافیا را دوست دارم و از اولین نفراتی بودم که در تلویزیون مافیا اجرا کردم و گاد بازی بودم. هرچه سریهای جدیدتری از مافیا تولید شد، نقشهای بیشتری روی کار آمد که برای من جذاب بود. زودیاک هم سناریوی جذاب و متفاوتی داشت و وقتی دوستان دعوت کردند تصمیم گرفتم که در برنامه زودیاک باشم.
گرداندن بازی مافیا را بیشتر دوست دارید یا بازی کردن را؟
گرداندن بازی را بیشتر دوست دارم. اینکه سفید باشم برایم لذتبخشتر است.
نظرتان در مورد مدل اجرا و گردانندگی محمد بحرانی در زودیاک چیست؟
محمد را خیلی زیاد دوست دارم و به نظرم در هر جایی که قرار میگیرد، مخاطب همراهش است. فکر میکنم در فصل اول زودیاک، کمی با احتیاط گرداندن بازی را پیش میبرد و مراعات بازیکنها را میکرد. اطمینان دارم که خودش هم به این فکر کرده و در فصل دوم، به تغییر مدل گردانندگی بازی فکر کرده است.
از تجربه کار در نمایش خانگی و تفاوتش با تلویزیون بگویید؟
من تقریبا جزو اولین نفراتی بودم که نمایش خانگی را با سریال ساخت ایران تجربه کردم. ساخت ایران اولین سریالی بود که به صورت دی وی دی منتشر شد. این دو مدیا، تفاوتهای مشخصی دارند. محدودیتهای صدا و سیما، فیلمنامههایی که تثبیت میکند، ناظران پخشی که دارد با نمایش خانگی متفاوت است. فضای کار در پلتفرمها راحتتر است و به این واسطه، کارگردانها، نویسندهها به تبع آن بازیگران دستشان در کار بازتر است. اینها مواردی است که همه میدانند و البته خیلی هم پیچیده نیست.
به عنوان کسی که بخش زیادی از تجربیات کاریاش را به نقشآفرینی در سریالهای تلویزیون اختصاص داده، ممکن است که شما هم مثل خیلیها، نگران حال این روزهای تلویزیون باشید. از نظر شما تلویزیون چطور میتواند به وضعیت سابقش برگردد؟
تلویزیون باید به همه نظرات مردم توجه کند و برای همه اقشار مردم برنامه بسازد، نه فقط برای عدهای خاص. مدیران تلویزیون فعلی، تمرکزشان را بر چیزهایی گذاشتهاند که فقط و فقط خودشان قبول دارند در حالی که خودشان هم خیلی خوب میدانند که بخش زیادی از مخاطبشان را از دست دادهاند و به نظر میرسد که با این شیوهای که پیش میروند، خیلی هم برایشان مهم نیست. امیدوارم که این مدیران عزیز، تجدیدنظری در روند سیاستگذاریشان داشته باشند که تلویزیون مثل دهه هشتاد یا حتی اوایل دهه نود، دوباره به اوج خودش برگردد و با سریالهای پرطرفداری مثل ساختمان پزشکان و دودکش و باقی سریالهای خوب و موفق، مردم و مخاطب را برای خودش حفظ کند. من فکر میکنم مردم هنوز هم انتظار دارند تلویزیون به رسانه اصلی و ملی همه افراد جامعه تبدیل شود.
به سریال ساختمان پزشکان اشاره کردید؛ تیم سازنده این سریال، تجربیات خوبی در تلویزیون رقم زدند. به نظرتان جای خالی چهرههای دهههای قبل چقدر در تلویزیون احساس میشود؟
به نظرم بیشتر از جای خالی کسانی که در آن سریالها یا برنامهها کار میکردند، جای خالی برنامههایشان احساس میشود. این وضعیت، نتیجه مدل تصمیمگیری فعلی است. اتفاقا همان عوامل الان تجربیاتشان بیشتر شده و ممکن است در شرایط مطلوب، خیلی بهتر از قبل کار کنند. باز هم تأکید میکنم که تصمیمات تلویزیون مهم است و به نظرم خیلی هم جرات و جسارت ویژهای نمیخواهد. به هر حال آن برنامهها و سریالهای خیایان خلوت کن در همین تلویزیون، تولید و پخش شدهاند.
ترجیحتان کار در فضای کمدی است یا جدی؟
در حال حاضر به فضای کمدی نمیتوانم فکر کنم و راستش اصلا کمدی در من گم شده و دلایلش را هم همه میدانیم. اما به دور از شرایط فعلی، فضای جدی و درام را بیشتر دوست دارم.